Thema 2

Het leven is YOLO!

Het was vlak voor onze verhuizing, daardoor weet ik nog hoe oud ik was. Ik was een jochie van elf. Ik lag in bed op mijn zolderkamertje na te denken over de zin van dit leven. Dat weerspiegelt misschien een beeld van een jonge goeroe die nu al op een steen zat te filosoferen, maar ik was gewoon al snel een diepdenkertje. De oorzaak van mijn overdenking was namelijk dat ik net de begrafenis van mijn oma achter de rug had. Het moment dat ik die kist zag zakken inde aarde ervoer ik als traumatisch! Omdat mijn oma altijd veel positieve aandacht aan mij besteed had, had ik een erg sterke band met haar. Door haar overlijden werd ik voor het eerst in mijn jonge leventje keihard stilgezet bij het tijdelijke van dit bestaan. Ik snapte het gewoon niet en ik voelde boosheid.

"Waarom zou ik eigenlijk nog naar school gaan? Waarom zou ik straks überhaupt gaan werken?" Het hele leven leek ineens zinloos te zijn geworden. En het was vooral onrechtvaardig. Wie had dit verzonnen!! Lekker vooruitzicht; je bouwt een leven op, met alle sores die daar ongetwijfeld bij hoort, je hoopt uiteindelijk op veel plezier, leuke vakanties, een pakhuis met geld nog groter dan dat van oom Dagobert en een rode Ferrari voor je deur (elf jaar was ik, weet je nog) en als je dat uiteindelijk allemaal voor elkaar hebt…dan ga je dood! Zucht. "Dus dan moet ik van iedereen afscheid nemen, zelfs (en nu met een brok in de keel) van mijn Ferrari!"

Een echte verrassing zou het in werkelijkheid natuurlijk nooit zijn, want we leerden immers al snel dat het leven tijdelijk is. Of nog treffender gezegd; dat het leven YOLO is! Voor diegenen die gemist hebben wat YOLO betekent:

<<  You Only Live Once  >>
Oftewel, je leeft maar één keer!

En dát beseffende, dat je maar één keer leeft, tja dan wil je er uithalen wat erin zit, toch? Je zou een grote stomkop zijn als je al dat leuks zou laten liggen. Een tweede kans krijg je niet, dus geniet in het kwadraat is het motto, want daarna is het allemaal over en uit.