Maar anders dan je wellicht denkt!

Het pensioen. Des te ouder we worden, des te populairder dit onderwerp. Logisch ook, want bij gezondheid en welzijn hebben we het over een vaak lange periode. Misschien heb je nog heel wat jaartjes te gaan voor het zover is, misschien ben je zelfs al jaren met pensioen. Voor het nut van het lezen van dit artikel maakt dat allemaal niets uit. Het is voor iedereen bedoeld!

De titel hierboven roept waarschijnlijk vragen op. Als het zou gaan over wat je tijdens je pensioenperiode allemaal tegen kan komen, of hoe je die periode juist zo leuk mogelijk kan inrichten, dan is dat helder. Maar er is -met name voor de geraniumhaters- al meer dan voldoende informatie te vinden over wat je kan verzinnen om van die periode één groot feest te maken, waarbij vaak "geldt" dat je daar dan wel een bak geld voor nodig hebt.

Dat is niet waar het hier over gaat. Maar, wat is dán mijn bedoeling? Lees de titel nog eens. Er staat één woordje in waar ik de focus op ga leggen. Dat is niet het woordje "pensioen", maar het woordje "na".

Ik wil je helpen te ontdekken dat de pensioenperiode veel minder belangrijk is dan je tot nu toe misschien dacht. Ik wil een poging doen om je stil te zetten bij een veel belangrijkere periode, en dat is het postpensioen. Ik geef toe, het is een zelf bedacht woord. Aangezien "post" het Latijnse woord is voor "na", koos ik voor dit bedenksel. Alles gaat hier namelijk over de periode die onmiddellijk ingaat op het moment dat je pensioen er juist op zit. En ja, dan hebben we het inderdaad over het moment waarop jij je ogen sluit.

Mocht je nu nog jong zijn en denken "oké, bye dan maar weer, want dat doodgaan was ik voorlopig nog niet van plan", vergis je dan niet. Niemand weet of hij de avond haalt. Relax, je hoeft nu niet gehaast achterom te kijken, er staat niemand met verkeerde bedoelingen. Maar de dood ligt nu eenmaal op de loer. Altijd en voor iedereen. Sommigen overkomt het onverwacht, een ander ‘mag’ ernaartoe leven door bijv. een ongeneeslijke ziekte. En in alle gevallen hoef je niet eerst oud te worden voor het je kan overkomen. En ik weet het; het is niet bepaald aantrekkelijk om eens goed over dit soort dingen na te denken, maar ik adviseer je daar nu toch eens de tijd voor te nemen.  

Mag ik je uitnodigen voor een boeiende ontdekkingstocht! Daarin zal je hopelijk te weten komen wat je precies te wachten staat zodra je jouw laatste kaarsje uitblaast. Grote kans dat je nu denkt "maar wat heb ik daaraan, ik kan er immers toch niets aan veranderen." Als je er inderdaad niets aan zou kunnen veranderen, dan zou ik je adviseren er verder ook geen seconde tijd aan te spenderen. Je zou je dan beter kunnen laten verrassen als het eenmaal zover is. 

Als het gaat over het moment van overlijden, ja dáár kan je in veel gevallen inderdaad vrij weinig aan veranderen. Och ja, je kan goed blijven uitkijken met oversteken, gezond eten en aan voldoende lichaamsbeweging doen. En terwijl je op een dag tijdens dat o zo gezonde hardlopen langs de rand van de weg je vetvoorraad probeert weg te sjokken, kan je in een seconde ineens zo plat als een pannenkoek zijn. In dat kleine krantenartikeltje lezen we de volgende dag dat die vrachtwagenchauffeur net driftig zat te appen op de plek waar jij toen liep.

Uitstel van het moment waarop we gaan is niet aan ons en zullen we dus moeten accepteren. Maar wat nu als blijkt dat je wel ten volste invloed kan uitoefenen op de omstandigheden vanaf het moment dat jij je ogen sluit? En dat je met dat uitoefenen van die invloed niet vroeg genoeg kan beginnen? Als dat echt blijkt te kunnen -ik verklap je alvast dat het inderdaad mogelijk is-, hoe waardevol zou dit artikel dan kunnen zijn?

Nu voel ik je inmiddels denken: "Tuurlijk joh! Zoveel mensen, zoveel meningen. En jij bent die uitverkorene die de wijsheid in pacht denkt te hebben om mij te vertellen hoe dat allemaal precies zit. Je bent je pilletje vergeten in te nemen he?"

Als ik zelf ook maar enige twijfel zou hebben over wat ik hier schrijf, zou ik nooit aan dit artikel begonnen zijn. Ben ik dan zo’n slimme gast die er voor gestudeerd heeft? Nee hoor, totaal niet. Lees rustig door zou ik zeggen, je gaat me straks vanzelf begrijpen.

Ik neem blindelings het risico om je bij voorbaat hoog in te schatten. Ik ga er vanuit dat je normaal functioneert en een gezond stel hersens bezit. Daarbij ga ik je stimuleren om die grijze massa eens wat te laten kraken. En besef daarbij dit: in geen enkel geval ben ik de aangewezen persoon om jou ergens van te overtuigen. Jijzelf zal dat moeten doen! Het is mijn bedoeling dat je allereerst een zo zuiver en neutraal mogelijke denkwijze gaat aannemen, opdat er uiteindelijk een doorbraak in je denken kan plaatsvinden. Wat je daaraan hebt? Ik durf het te zeggen: het zal het belangrijkste in je hele leven blijken te zijn.

Ik wil je ter voorbereiding eerst meenemen in een aantal thema's die soms behoorlijk gevoelig van aard zijn. Het zijn onderwerpen waar je misschien nog niet eerder serieus bij stil gestaan hebt. Ik geef daarbij slechts af en toe een voorzichtig voorzetje waarna jij bepaalt of je wel of niet op het doel schiet. Vertrouw me alsjeblieft niet. Wees achterdochtig bij elke zin die ik schrijf en controleer of ik je niet stiekem probeer te manipuleren. 

Hou er maar rekening mee dat ik dingen zal beweren die ernstig zullen botsen met jouw overtuigingen. Het zal voelen alsof ik je soms keihard in je onderbuik trap. Althans, het zal je gevoel zijn dat ik het doe, maar het is juist je eigen onderbuik die je aanvalt! Hoe vang je die trappen nu op zodat je rustig door kan lezen, zónder dat je er een teiltje of een dweiltje bij moet pakken? Het lijkt een beetje flauw wat ik nu ga zeggen, maar je doet dat door (het liefst vooraf) te beslissen om alles wat naar je onderbuik dreigt te schieten, geduldig te parkeren naast je eigen overtuigingen! En met "geduldig" bedoel ik: wachten tot je alles gelezen hebt. Zó voorkom je dat! Let ook goed op het woordje "beslissen". Je hebt het namelijk zelf in de hand of je jezelf wel of niet tegen je eigen onderbuikgevoelens beschermt. Hou er maar rekening mee dat je ego graag een complot vormt met je onderbuik. Je ego is er dol op om meteen de hakken in het zand te zetten zodra je iets leest dat je in eerste instantie niet bevalt. Want hee, "denk jij het soms beter te weten dan ik?"

Wat is nu het risico als je besluit om mijn komende beweringen tóch naar je onderbuik door te laten schieten? Dat is dit: als jij je onderbuik laat raken, dan pleegt diezelfde onderbuik meteen een coup. Hij neemt de macht over. Vervolgens roept hij zijn hele leger op om per onmiddellijk de aanval in te zetten. Dat leger is vakkundig samengesteld uit al jouw emoties. Je emoties pakken een ladder en klimmen daarmee ver boven je verstand uit. Daardoor zal je na een eerste piek van boosheid in een blijvende waas van onrustige gevoelens en gedachten terechtkomen. En dat zal dan weer flink ten koste gaan van het -voor dit moment zo noodzakelijke-, rationele denken. Kort gezegd: beslis om te parkeren, heb geduld, wacht tot je alles gelezen hebt en bijt je er maar even doorheen. Opnieuw: het gaat het waard zijn.

We gaan nu een zestal thema’s bespreken om je actieve denken te prikkelen. Neem er alsjeblieft de tijd voor door in een rustig tempo te lezen. Laat hetgeen dat je raakt op je inwerken. Blijf er een tijdje over nadenken. Niet al zwevend boven je schoenen, maar juist stevig met je voeten in je schoenen. Neem een hond als je die nog niet hebt en ga tussen het lezen door lekker wandelen of zo. Een gedegen overdenking zal enorm helpen om uiteindelijk de juiste mindset te kunnen verkrijgen.